– Je moet je dat niet zo aantrekken.
– Och, wees blij dat we niet in Syrië wonen.
– Je stelt je ook zo kwetsbaar op, hé, niet doen.
– Zou je niet eens naar de dokter gaan voor antidepressiva?
– Je moet dat allemaal niet zo laten binnen komen.
– Ja, mensen zijn nu eenmaal zo, je moet je daar bij neerleggen.
– Kijk eens naar wat je wel allemaal hebt!
– Je denkt echt te veel na, laat het gewoon los.
– Kop op, andere vissen in de zee.
– Neem vitamine D zoals ik, ik voel me keigoed.
– Je verwacht teveel.
– Ik zit ook in die situatie, maar je hoort mij toch niet klagen?
– Goh, zo zit de wereld nu eenmaal in elkaar.
Wat kan het toch deugd doen om je hart te luchten als de dingen tegen zitten.
Als je geluk hebt. En aan de overzijde geen ‘alles-is-toch-toppie’-persoon zit.
Iemand die lichtjes ongemakkelijk wordt van zwaarte en problemen, en daarom zijn toevlucht neemt tot plattitudes, quick-fixes en dooddoeners.
Waardoor je je enkel nog ellendiger, waardelozer, onbegrepen en soms zelfs veroordeeld voelt.
Toegegeven, we bezondigen ons allemaal al eens aan zulke uitspraken.
Want we willen toch zo graag dat het goed gaat met de ander. En dat het gezéllig blijft.
Maar dat helpt niet. Integendeel.
Als ongenoegen, twijfels en pijn worden geminimaliseerd en weggemoffeld, gaan ze onderhuids broeien, etteren.
En zoeken ze een andere uitweg.
(Hier zou een heel lange lijst kunnen volgen van fenomenen als hoofdpijn, stress, irrationele irritatie-uitbarstingen over depressie en burn-out tot verkiezingsuitslagen, maar ik probeer het kort te houden.)
Om te kunnen vooruitgaan, veranderen, groeien, is er een heel belangrijke stap die absoluut niet mag worden overgeslagen: De Godverdomme.
Ik houd dan ook een hartstochtelijk pleidooi voor een ‘Gezonde Graad van Godverdomme’
Een ‘Gezonde Graad van Godverdomme’ geeft de ruimte aan frustratie, boosheid, angst, verdriet, niet-weten, pijn. De gesprekspartner moet er gewoon bij zitten, luisteren, laten zijn.
Pas vanuit het recht in de ogen kijken van al wat pijn doet, wringt en lastig is, pas vanop de bodem van de put, vinden mensen grond om zich weer af te zetten en nieuwe mogelijkheden te zien.
Een ‘Gezonde Graad van Godverdomme’ zorgt ervoor dat er geen energie meer wordt verloren aan ‘doen alsof’ en ‘vechten tegen’ én zorgt er tegelijk voor dat men niet blijft zwelgen in de ellende.
Zodat in totale acceptatie weer energie en zuurstof wordt gevonden om verder te gaan.
– Voilà, zo moeilijk is dat toch niet?
