“Ja maar, wat als die ander het vertikt iets te doen met wat je al 3 keer hebt gezegd?”
Een met enige ergernis geuite vraag uit het publiek, bij onze TIMtheater-voorstelling ‘Zeg het gewoon’.
Het is inderdaad soms om hopeloos van te worden. Je hebt het idee dat de ander nu echt wel weet dat jij het niet ok vindt wat die doet.
Maar er verandert niks. Dus geef je het op.
Je gaat naar je leidinggevende om verhaal te halen, en hoopt dat die het dan maar oplost.
En toch. Is dat echt zo? Dat de ander het ‘vertikt’? Dat die zich zo gedraagt om jou eens goed liggen te hebben?
Om de moeilijke mens in het team te zijn?
Je hebt het al 3 keer gezegd. Hoe heb je het gezegd? Langs de neus weg, maar ‘het was echt wel duidelijk wat ik bedoelde’.
Als een voorzichtig verzoek? Verstopt in een sarcastische opmerking?
Als je al 3 keer hebt besproken wat je van de ander verwacht, en er verandert niks, dan heb je een ander gesprek te voeren.
Namelijk feedback geven op het feit dat er na 3 gesprekken niets is veranderd, en achterhalen wat maakt dat de ander niet verandert.
Je heb geen controle over het gedrag van de ander. Je kan de ander niet dwingen om verantwoordelijkheid te nemen om iets te doen met wat jij zegt. Maar je hebt altijd een keuze.
Ofwel kies je om niets (meer) te zeggen. Wat dus soms heel begrijpelijk is, in de drukte van alledag. Weet dat je dan kiest voor meer ergernis, minder fijne samenwerking, minder verbinding, minder resultaat.
Of je kiest om het gesprek (weer) aan te gaan, zonder zekerheid over de afloop ervan.
Zodat jij in de spiegel kan kijken en iemand ziet die ervoor kiest om de eigen verantwoordelijkheid op te nemen en zo de kans vergroot op wederzijds begrip, meer verbondenheid en meer lucht en energie.
Wil jij meer je verantwoordelijkheid opnemen?
Boek het coaching-traject ‘Minder babbelen, meer praten’ en ik help jou in het voeren van sterke en verbindende gesprekken.
