“Je moet het niet persoonlijk nemen” heeft nog nooit een gesprek vooruit geholpen.
“Ah, goed dat je het zegt. Dan kan ik nu gewoon naar de feitelijke inhoud luisteren” heeft nog nooit iemand gezegd.
Kritiek, feedback, ‘adviserende opmerkingen’, alles wat gaat over wat je niet goed doet, anders of beter moet doen, triggert een emotionele reactie. Zelfs al is het gebracht vanuit de beste intentie en volgens het juiste stappenplan.
De hartslag verhoogt, spieren spannen zich op, gedachten stuiteren tegen de hersenwand.
Hoe komt dat?
Mensen hebben 2 (paradoxale) oer-behoeften: bij de groep horen en uniek zijn.
Ons brein detecteert kritiek als gevaar: “Pas op, je wordt uitgestoten.” Of “Pas op, je verliest je plaats in de rangorde.”
Kritiek activeert ook onze innerlijke criticus. Als een sluipschutter wacht hij het juiste moment af en schiet meteen raak: “Ah voilà, zie je wel dat je maar wat aanmoddert/ niet voldoet/ een prutser bent. Anderen hebben het nu ook door.”
Wat kan je doen in het gesprek?
- Accepteer dat je voelt wat je voelt. Je bent een mens.
- Luister goed, probeer echt te begrijpen wat de ander wil vertellen.
- Besluit daarna wat je met die informatie wil doen.
Hoe ga je om met je innerlijke criticus?
Ontwapen de sluipschutter door hem in het volle licht te zetten.
Door zijn munitie, jouw zelfkritiek, langs alle kanten te bekijken, te onderzoeken, je er zelfs vrolijk om te maken, verliest jouw vijand aan kracht en kan hij steeds minder in actie komen.
Alles wat in ons zit, zit mee aan tafel.
Emotievaardigheid is geen nice-to-have. Het is de kern van samenwerken en samenleven in een snel veranderende, onzekere wereld.
Contacteer me. Hup.
