Je bent niet content met het gesprek met je collega over jullie lastig lopende samenwerking. Er is wezenlijk niets veranderd.
Communicatie kan dan ook op 5 manieren misgaan:
1️⃣ Wat je bedoelt, heb je niet gezegd.
‘Ik vind het lastig rechtuit te zeggen wat me stoort.’
‘Het is toch niet aan mij om hem te zeggen dat dit niet werkt, dat moet hij toch ook wel door hebben.’
2️⃣ Wat je hebt gezegd, is niet gehoord.
‘Ze begint onmiddellijk over zichzelf te praten.’
‘Ik denk wel dat hij luisterde.’
3️⃣ De ander heeft je wel gehoord, maar niet begrepen.
‘Dat was nu toch duidelijk!’
‘Hij wijkt altijd af van het onderwerp.’
4️⃣ De ander heeft je wel begrepen, maar is het daar (eigenlijk) niet mee eens.
‘Ze verstopt zich achter excuses, het ligt nooit aan haar.’
‘Hij benadrukt de hele tijd zijn argumenten om te blijven doen wat hij doet.’
5️⃣ De ander wil wel doen wat je afspreekt, maar doet het niet.
‘Ze geeft me dan wel gelijk, maar er verandert niks.’
‘Het gaat eventjes goed, maar dan vervalt hij weer in zijn oud patroon.’
Op elke van deze obstakels kan je ingrijpen.
Alvast 1 cruciale tip:
begin het gesprek met het framen van wat je gaat zeggen.
‘Ik vind het niet makkelijk om dit tegen jou te zeggen, maar het is nodig om onze samenwerking te versterken.’
Of:
‘Ik wil in dit gesprek graag benoemen wat ik lastig vind in onze manier van samenwerken, en misschien ga je dit niet graag horen. Ik vind het ook niet eenvoudig om te zeggen, maar ik vind het echt belangrijk.’
Hiermee doe je 4 dingen:
#️⃣ Je kanaliseert je eigen spanning, zodat je gaat zeggen wat je echt bedoelt.
#️⃣ Je doet de ander zijn oren spitsen, zodat die beter gaat luisteren.
#️⃣ Je toont dat je hebt nagedacht over het mogelijk effect bij de ander, zodat de kans op weerstand al wat verkleint.
#️⃣ Je toont dat je verantwoordelijkheid neemt en nodigt hierdoor je collega uit dat ook te doen.
Continu vlotjes, huppelend en 𝘩𝘪𝘨𝘩-𝘧𝘪𝘷𝘦𝘯𝘥 samenwerken is een utopie.
Sterke verbindende gesprekken zijn een fundament voor een realiteit die we kunnen omarmen.
