“Ik hoop dat er ruimte komt om af en toe te zeggen dat het zwaar is, dat je mag zeggen dat het even teveel wordt.”
“Ja maar, het mag geen klaagzang worden, hé, dan trekken we elkaar naar beneden.”
Een aarzelend uitgesproken wens wordt onmiddellijk platgeslagen met het worst-case scenario van de invulling van die wens.
Jammer, pijnlijk en begrijpelijk.
Jammer, want hier is een kans blijven liggen om door te vragen, te begrijpen, te verbinden.
Pijnlijk, want de kans dat die (of eender welke) wens nog eens wordt geuit, is instant verschrompeld.
Begrijpelijk, want de stress die we ervaren, duwt ons in zwart-wit denken.
Het is cruciaal om als leidinggevende bezorgdheden te erkennen en noden te herkennen.
Bv: Hoe kunnen we een manier vinden om te ventileren, stoom af te laten, steun te vinden, zonder in gezaag en geklaag te verzanden?
Of, andersom: Hoe houden we de werksfeer gezond zonder in gedwongen positiviteit te verkrampen?
Psychologische veiligheid op het werk zorgt ervoor dat mensen zich op hun gemak voelen als ze zichzelf uiten en zichzelf zijn.
Het is geen vrijgeleide om alles er ongeremd uit flappen en om ergernissen in het rond te gooien.
Het wil echter ook niet zeggen dat iedereen altijd lief en aardig moet zijn, dat we mekaar moeten sparen omdat ‘het wél gezellig moet blijven!’.
Psychologische veiligheid is geen ‘kumbaya’.
Psychologische veiligheid vraagt om openhartig zijn.
Nodigt uit kritisch te zijn, zorgt dat ideeën kunnen klinken en botsen, met de intentie om tot betere samenwerking, oplossingen en resultaten te komen.
Het is cruciaal elkaar te willen begrijpen. Begrijpen is niet hetzelfde als gelijk geven.
Wanneer mensen zich uitspreken, hun verzuchtingen en wensen te kennen geven, openhartig zijn, hebben we te reageren op een manier die dit ondersteunt, bevestigt, omarmt.
Zodat iedereen zich vrij en verantwoordelijk voelt om bij te dragen aan een florerende werkomgeving.
Wil je inzetten op psychologische veiligheid en sterke gesprekken?
Contacteer me.
