Wat is de kost van niet-gevoerde gesprekken?
HR wordt vooral ingeroepen om ‘gedoe’ op te lossen.
Ideeën worden op tafel gegooid, nog eens geopperd, gemompeld, verschrompelen.
De jaarlijkse functioneringsgesprekken zijn een berg die zuchtend wordt beklommen om louter te worden afgevinkt.
Leidinggevenden worden overbevraagd óf in een boogje ontweken.
In meetings komen elke keer weer diezelfde topics op tafel, met dezelfde roepers en zwijgers.
Knopen worden niet ontward, laat staan doorgehakt.
Collega’s trekken aan de bel, klagen, zwijgen, trekken zich terug, vallen uit.
Anderen hossen voort, elkaar vluchtig oppeppend ‘Tja, het is overal wel iets, hé’.
Wat is de oorzaak van niet-gevoerde gesprekken?
Een gebrek aan moed.
Ja, het is druk, er is altijd iets dringender of belangrijker.
Maar we durven niet. Want we weten niet goed hoe het aan te pakken. Zijn niet zeker of we wel duidelijk genoeg zijn.
Vrezen dat de ander ‘moeilijk gaat doen’. Willen wegblijven van ‘gedoe’.
We hebben geen idee hoe het gesprek exact gaat uitdraaien.
Dus we stellen uit, schuiven vooruit, tot het uit de agenda valt.
Of we doen het wel, maar houden ons rigide aan ‘het script’ en wringen echte connectie en diepgang de nek om.
Het ís mogelijk. Weten waar je voor staat, waar je naartoe wil en de ander mee krijgen.
Gesprekken aangaan die ruimte geven aan ideeën. Die de relatie versterken, ook al komen er lastige emoties meedoen.
Het kan wél. Delen waar jullie tegenaan lopen. Praten over wat echt nodig is om te floreren en doelen te bereiken.
Luisteren, begrijpen, beslissen.
Mensvaardigheid, emotievaardigheid en gespreksvaardigheid zijn geen soft-skills. Ze zijn de kern.
Moed is angst voelen en het toch doen.
Omdat je weet dat het nodig is om verder te geraken.
Omdat je als organisatie beseft dat nu, meer dan ooit, kwaliteitsvolle menselijke relaties het verschil maken.
Maak werk van sterke gesprekken.
Contacteer me. Hup.
